Sinek ısırıklarından şehirler var üzerimde.
Amelesi olduğum şehri ben kuruyordum bir nevi,
Tırnaklarım yükseltiyordu temelini şehrin.
Öyle tatlı kaşınıyorlar ki dayanamıyorsun,
Geçip bir kenara tırnaklarınla, tarakla, lifle hatta koltuk kenarıyla bile kaşımak istiyorsun.
Ve kaşıyorsun da, ta ki yerini acıya bırakana dek.
Derken şehrin mimarı sinek tekrardan geliyor,
Ülke olma çabası içinde (Sanki cesur yürek izlemiş de gelmişcesine iniyordu)
Derken bir savaş başladı,
Ne bir şehir kaldı geriye,
Nede mimar,
Ne çok ölen oldu,
Nede az,
Yalnız bir kişi yumdu karanlığa gözlerini.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder