ölümün sessiz çığlığı

Yürüyorum gecenin ıssızlığında,
Ne yol var önümde nede yolcu,
Toz toprak çamur seviyor bir tek beni.
Paçalarımla sevişmeleri kuruyana kadardı,
O da gün doğana kadar sürdü.
Kuruyan aşıklar,
Parsel parsel döküldü.
Sonrası,
Sonrası ölüm.
Paçalarımda ölümün gölgesi,
Ben yine yürüyorum.